Ιερός Χρυσόστομος – Περί αγάπης

 

Ο μεν ένας αγαπάει, επειδή τον αγαπάνε. Ο άλλος αγαπάει, επειδή τον τίμησαν. Ο άλλος πάλι, επειδή ο τάδε του φάνηκε χρήσιμος σε κάποια βιοτική υπόθεση. Δύσκολο είναι να βρεις κάποιον να αγαπάει τον άλλον ειλικρινά όπως πρέπει, μόνο και μόνο για το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Οι περισσότεροι δυστυχώς άνθρωποι, συνδέονται μεταξύ τους φιλικά, για λόγους υλικού συμφέροντος. Μια αγάπη όμως με τέτοια ελατήρια, είναι χλιαρή και πρόσκαιρη. Με το παραμικρό πρόβλημα - υβριστικό λόγο, χρηματική ζημιά, ζήλεια, φιλοδοξία ή κάτι άλλο παρόμοιο - η αγάπη αυτή, που δεν έχει θεμέλιο πνευματικό, διαλύεται... Τέτοια είναι η φύση της αληθινής αγάπης: δεν μαραίνεται με το χρόνο, δεν μουντζουρώνεται με τις ποικίλες δυσκολίες, Παραμένει ζωντανή για πάντα! Μόνο η γνήσια αγάπη, η πνευματική, φέρνει καθαρή και ανόθευτη χαρά.

 

 Ποιά είναι η απόδειξη, ότι κάποιος έχει αγάπη; Όταν αγαπά, εκείνον που τον μισεί. Δεν βλέπετε αυτούς που κυριεύονται από έρωτα; Ενώ περιφρονούνται και επιβουλεύονται τόσο πολύ απ' αυτούς που αγαπούν, παρόλα αυτά, αυτοί είναι προσηλωμένοι και καταφλέγονται και τους αγαπούν ακόμα περισσότερο. Τέτοια πρέπει να είναι η αγάπη μας, ακόμα και σε αυτούς που μας μισούν...

 

Όποιος πραγματικά αγαπά, δεν μπορεί να μισήσει, ό,τι και αν γίνει. Αυτό λοιπόν είναι το μέγιστο αγαθό της αγάπης. Λέει όμως ο άλλος: Αυτούς που είναι εχθροί και πλανεμένοι, δεν πρέπει να τους μισούμε; Να μισούμε το δόγμα τους, αλλά όχι εκείνους. Όχι τον άνθρωπο, αλλά την κακή του πράξη να μισούμε, την διεφθαρμένη του προαίρεση. Διότι ο μεν άνθρωπος είναι έργο του Θεού, ενώ η πλάνη είναι έργο του Διαβόλου.

 

Η αγάπη είναι η μητέρα, η πηγή και η ρίζα όλων των αγαθών και η οποία συγκρατεί και ενισχύει όλη μας τη ζωή.

 

Μαζί με την αγάπη του Θεού, έρχεται και η αγάπη στον πλησίον.

 

Πηγή: https://isychastis7.webnode.gr/