Ὁ Σταυρός μᾶς φανερώνει ἐμπράκτως τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

 

Ὁ Σταυρός εἶναι τό σύμβολο τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου, εἶναι τό σύμβολο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τό σύμβολο τῆς σωτηρίας μας. Καί τόν τιμοῦμε καί τόν προσκυνοῦμε. Αὐτός εἶναι ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης. Πάντοτε νά προσκυνοῦμε τόν Σταυρό καί πάντοτε νά σταυρώνουμε, νά σφραγίζουμε τόν ἑαυτό μας μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ: καί ὅταν τρῶμε, πίνουμε, κοιμόμαστε, ξυπνοῦμε, καί ὅταν χαιρόμαστε ἤ βρισκόμαστε σέ δυσκολία ἤ κινδυνεύουμε, καί ὅταν ἐνθυμούμαστε τόν Θεό καί ζητοῦμε τό ἔλεός του ἤ τόν δοξάζουμε καί τόν εὐγνωμονοῦμε. Πάντοτε νά κάνουμε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί ἔτσι νά ἁγιάζουμε ὅλη τήν ὕπαρξή μας μέ αὐτό.

 

Ὁ Σταυρός δέν εἶναι μόνο σύμβολο, δέν εἶναι μόνο τό ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου, τό σημεῖο μέ τό ὁποῖο διώκονται δαίμονες καί φυγαδεύεται τό κακό. Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ κύρια πράξη τοῦ Κυρίου μας. Ἐπάνω στόν Σταυρό ὁ Κύριός μας ἐμπράκτως πραγματοποίησε ὅλα αὐτά πού εἶχε διδάξει στή δημόσια ζωή του. Δέν περιορίστηκε δηλαδή ὁ Κύριος στό νά πεῖ μόνο λόγια, ἀλλά τά λόγια τά ἔκανε πράξη· καί ἡ κύρια πράξη ἦταν ὁ Σταυρός. Πράξεις βέβαια εἶναι καί τό ὅτι θεράπευε ἀρρώστους, πλήθαινε ἄρτους, χόρταινε πεινασμένους καί ἄλλα. Ἀλλά ἦταν εὔκολο γιά τόν Κύριο νά τά κάνει αὐτά. Ὅμως τή σταύρωση ὁ Κύριος τήν ἔζησε, ὅπως θά τή ζήσει κάθε ἄνθρωπος, ἄν βρεθεῖ σέ παρόμοια περίσταση. Τήν ἔζησε ὡς ἄνθρωπος. Τό σῶμα, ὁ ἄνθρωπος, ἔπαθε πάνω στόν Σταυρό – ὄχι ὁ Θεός. Ἡ Θεότης ἔμεινε ἀπαθής. Καί ἐκεῖ ὁ Κύριος πόνεσε, πληγώθηκε, μαρτύρησε, ἐκεῖ χύθηκε τό αἷμα του, καί ἐξέπνευσε βασανιζόμενος, καθώς ἔτρεχε τό ἅγιό του αἷμα.

 

Ὅπως ὁ Θεός ἐκδήλωσε τήν ἀγάπη του διά τῆς πράξεως αὐτῆς, πού πέθανε ἐκεῖ ἐπάνω στόν Σταυρό, ἡ ὁποία ἦταν βέβαια θεϊκή πράξη, ἀλλά τήν ἔζησε ὡς ἄνθρωπος, ἔτσι κι ἐμεῖς, ἄν εἴμαστε χριστιανοί, ἄν κάνουμε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, ἄν τιμοῦμε τόν Σταυρό, ἄν ἀγαποῦμε τόν Θεό, ἄν εἴμαστε δικοί του, ἄν εἴμαστε πιστοί, ἄν θέλουμε νά σωθοῦμε, καλούμαστε νά τά ἐκδηλώσουμε ὅλα αὐτά ἐμπράκτως.

 

Ὅταν θυμηθεῖς τόν ἴδιο τόν Κύριο, κάποια ὥρα πού πρέπει νά ὑπομείνεις, καί διερωτηθεῖς τί θά ἔκανε ὁ Κύριος, θά καταλάβεις καλά-καλά τί πρέπει νά κάνεις· καί νά ὑπομείνεις κι ἐσύ. Σέ ἄλλες ἀνάλογες περιπτώσεις νά ταπεινωθεῖς κι ἐσύ, νά ἀγαπήσεις ἐμπράκτως κι ἐσύ, νά συγχωρήσεις, νά ἀνεχθεῖς. Ὅταν θά ἀναρωτιέσαι τί θά ἔκαναν οἱ ἅγιοι στήν κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, στήν κάθε συγκεκριμένη στιγμή τῆς ζωῆς τους, δέν θά μπερδεύεσαι, ἀλλά καθαρά-καθαρά θά ξέρεις κι ἐσύ τί πρέπει νά κάνεις.

 

Ὁ τίμιος Σταυρός βρέθηκε στίς 6 Μαρτίου. Ἐπειδή ὅμως τόν Σεπτέμβριο θά γίνονταν τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, θεώρησε καλό ὁ Πατριάρχης νά συνδεθεῖ ἡ Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ μέ τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ. Τά ἐγκαίνια, τά ἑορτάζουμε στίς 13 Σεπτεμβρίου καί στίς 14 εἶναι ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως.

 

Ὅπως θά γνωρίζετε, ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ θεωρεῖται ὡς μιά δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή, καί γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία θέσπισε αὐστηρή νηστεία.

 

Πηγή: www.agiosandreasmetoxi.com