Απέφευγε τον έπαινο των ανθρώπων και ζητούσε μόνο τη δόξα του Θεού. Αλ' όσο κρυβόταν ο Άγιος, τόσο ο Πανάγαθος τον τιμούσε, γιατί ο Άγιος τιμούσε με τα έργα του τον Θεό.
Στα άγιά του χέρια ο Πανάγαθος εμπιστεύτηκε θεϊκή δύναμη κι' εκείνος τη χρησιμοποιούσε με αγαθότητα, με πραότητα, μα και με ορμή συνταρακτική, όταν αντίκριζε τους αγώνες εναντίον του Σατανά και των οργάνων του. Έτσι πέρασε όλη του η ζωή.
Και μόνη η θέα του αγίου ωφελούσε τους ανθρώπους
Διακρινόταν για το συνετό ήθος και την αγγελική του όψη, ενώ ακτινοβολούσε αγιότητα και θεία χάρη.
"Όταν τυχαία τον συναντούσε κάποιος στο δρόμο, παρουσίαζε αμέσως βελτίωση στην αρετή, μόνο και μόνο βλέποντας τον άγιο, και μέσα στην ψυχή του γινόταν μεταμόρφωση.
Όταν κάποιος υπέφερε από μία συμφορά κι ήταν λυπημένος, εύρισκε παρηγοριά και ανακούφιση και μόνο που τον αντίκριζε.
Το πρόσωπο του Νικολάου έλαμπε περισσότερο κι απ' του Μωυσή.
Όταν τον συναντούσαν αιρετικοί και μόνο που τον άκουγαν να μιλάει, έφευγαν από κοντά του λυτρωμένοι από την αίρεση και έβαζαν μέσα τους την ορθοδοξία της Πίστης".
Πηγή: www.agiosandreasmetoxi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ