Προφήτης Ηλίας. Για κανένα προφήτη δεν μιλάνε οι άγιες Γραφές τόσο όσο για τον Ηλία.

 

Για κανένα προφήτη δεν μιλάνε οι άγιες Γραφές τόσο όσο για τον Ηλία.

Ο προφήτης Ηλίας υπήρξε ο μεγαλύτερος προφήτης· ο πιο ολοκάρδια αφιερωμένος στον Θεό· πρότυπο αγάπης, προσευχής, εγκράτειας, θυσίας για χάρη του Κυρίου· και με αγωνία για την προώθηση του έργου του Κυρίου· για την σωτηρία του κόσμου.

Ο προφήτης Ηλίας ζώντας ἐν Χριστῷ και για τον Χριστό κατάλαβε ότι για το πρόβλημα της ανθρώπινης δυστυχίας δεν φταίνε οι αρρώστιες, οι πόλεμοι, το κράτος, οι γείτονες, οι συγγενείς· όλοι οι άλλοι εκτός από τον εαυτό μας. Κατάλαβε ότι η αιτία του κακού δεν είναι έξω από μας, αλλά μέσα μας. Επίσης, κατάλαβε ότι το μέσα κακό δεν νικιέται μόνο με ανθρώπινες προσπάθειες αλλά με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού. Και γι ’ αυτό αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή και με όλες του τις δυνάμεις να νικήσει το μέσα κακό ζητώντας ακατάπαυστα την βοήθεια του Θεού. Έτσι απέδειξε ότι οι εντολές του Χριστού δεν είναι ανεφάρμοστες. Και ότι όσο πιο πολύ ο άνθρωπος κόβει το δικό του θέλημα και κάνει το θέλημα του Θεού, τόσο πιο πολύ γίνεται ελεύθερος, ειρηνικός και πνευματικά ώριμος. Δηλαδή τόσο πιο πολύ μοιάζει με τον Χριστό. Αυτή εξάλλου είναι και η μεγαλύτερη προσφορά των αγίων στον κόσμο.

Όταν ο προφήτης Ηλίας έφτασε στο βουνό του Θεού, στο Σινά, και κρύφτηκε σε μια σπηλιά. ο Θεός τον ρώτησε:

- Τι ζητάς εδώ πέρα Ηλία;

Κι εκείνος απάντησε:

- Εγώ αγωνίστηκα με μεγάλο ζήλο για σένα Κύριε, Θεέ του σύμπαντος. Αλλά οι Ισραηλίτες αθέτησαν τη διαθήκη Σου, γκρέμισαν τα θυσιαστήριά Σου και κατέσφαξαν τους προφήτες Σου· μόνον εγώ απέμεινα και ζητούν κι εμένα να με θανατώσουν.

Κι ο Θεός τι του είπε;;; Του είπε:

- Βγες έξω από την σπηλιά και στάσου στο βουνό ενώπιόν μου (καθώς εκείνη τη στιγμή θα διέβαινε από κει ο Κύριος).

Μεγάλος άνεμος και δυνατός έσχιζε τα βουνά και σύντριβε τους βράχους στο πέρασμά του, αλλά ο Κύριος δεν ήταν σ’ εκείνον τον άνεμο. Μετά τον άνεμο έγινε σεισμός, αλλά ούτε στον σεισμό ήταν ο Κύριος. Μετά τον σεισμό ήρθε φωτιά, αλλά ούτε στη φωτιά ήταν ο Κύριος. Και μετά τη φωτιά ακούστηκε ένα ήχος από ελαφρό αεράκι. Μόλις το άκουσε ο Ηλίας, θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο να δει τον Θεό, σκέπασε το πρόσωπό του με το μανδύα του και βγήκε και στάθηκε στην είσοδο της σπηλιάς, γιατί μέσα σ’ αυτό το απαλό αεράκι βρισκόταν ο Κύριος.

Πηγή: Απόσπασμα από: https://www.enoriako.info/