Ὁ πατέρας του Ἰωάννης ἦταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα, ἀλλὰ ὁ Συμεὼν γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἰουστίνου Β´ (574 μ.Χ.). Ὅταν ἦταν πέντε χρονῶν, σεισμὸς τρομερὸς κατέστρεψε μεγάλο μέρος τῆς Ἀντιοχείας. Ὁ πατέρας του σκοτώθηκε ἐνῷ βρισκόταν μέσα στὸ σπίτι καὶ κατέῤῥευσε ἡ στέγη. Ἡ μητέρα του Μάρθα σώθηκε, διότι ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἦταν σὲ κάποιο ναὸ τῆς πόλης. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ μικρὸς Συμεών, ποὺ μόνος του εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ πῆγε στὸν κοντινὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Ἡ Μάρθα ὅταν βρῆκε τὸ Συμεών, δόξασε τὸ Θεό, διότι κράτησε τουλάχιστον τὸ παιδί της ζωντανό. Ἀπὸ τότε, μὲ περισσότερο ζῆλο μόρφωνε τὸ παιδί της σύμφωνα μὲ τὰ θεῖα παραγγέλματα. Ὅταν ὁ Συμεὼν μεγάλωσε, πῆγε στὴ Σελεύκεια σὲ ἕνα μικρὸ μοναστήρι (στὸ Θαυμαστὸ ὄρος), ὅπου βρισκόταν ἕνας....
περίφημος ἀσκητής, ὁ Ἰωάννης. Κοντά του ὁ Συμεὼν πῆρε περισσότερα καὶ ὑψηλότερα διδάγματα χριστιανικῆς ζωῆς καὶ μελέτησε συστηματικότερα τὶς Γραφές. Τόσο δὲ καλὴ διαγωγὴ εἶχε μέσα στὸ μοναστήρι, ποὺ κάποτε κάποιος φθονερὸς συμμοναστής του προσπάθησε νὰ τὸν μαχαιρώσει, ἀλλὰ ἀπὸ θαῦμα τὸ χέρι του ξεράθηκε ἐπὶ τόπου. Ὁ ἀμνησίκακος Συμεὼν προσευχήθηκε, σταύρωσε τὸ χέρι τοῦ παρ᾿ ὀλίγον φονιᾶ του, καὶ ἀμέσως αὐτὸ θεραπεύθηκε. Ὁ Θεός, γιὰ τὴν θερμότητα τῆς πίστεως του, ἔδωσε στὸ Συμεὼν τὸ χάρισμα νὰ θεραπεύει δαιμονισμένους. Καὶ ὅπως ὁ Κύριός μας, ἔτσι καὶ ὁ Συμεών, μέχρι ποὺ ἀποδήμησε «δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλε».
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ως ἀείφωτος λύχνος δωρεῶν τῆς ἀσκήσεως, ἐν τῷ Θαυμαστῷ Πάτερ Ὄρει, διαπρέψας ἀνέλαμψας, καὶ κλίμακα ἐκ γῆς, πρὸς οὐρανὸν, τὸν στῦλόν σου ὑπέθου ἀληθῶς, Συμεὼν θαυματοφόρε τοῖς εὐσεβῶς, προστρέχουσι τῇ Μάνδρᾳ σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σου ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Συμεών· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὰ ἄνω ποθῶν, τῶν κάτω μεθιστάμενος, καὶ ἄλλον οὐρανόν, τὸν στύλον τεκτηνάμενος, δι᾽ αὐτοῦ ἀπήστραψας, τῶν θαυμάτων τὴν αἴγλην Ὅσιε, καὶ Χριστῷ τῷ πάντων Θεῷ, πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον
Ὄρος κατοικήσας τὸ Θαυμαστόν, τὸν ἐξ αἰωνίων, ἀπαυγάζοντα θαυμαστῶς, ὀρέων Δεσπότην, δόξασας θείοις πόνοις, λαμπρῶς ἐθαυμαστώθης, Συμεὼν Ὅσιε.
Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/
