Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λόγος στη Γέννηση της υπεραγίας Θεοτόκου

 

Ελάτε όλα τα έθνη κάθε ανθρώπινη γενιά και κάθε γλώσσα κάθε ηλικία και κάθε αξίωμα να γιορτάζουμε με αγαλλίαση τη γέννηση της χαράς όλου του κόσμου. Πόσο περισσότερο πρέπει εμείς να τιμούμε τη γέννηση της Θεοτόκου, που μεταμόρφωσε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, που άλλαξε τη λύπη της πρώτης μάνας, της Εύας σε χαρά;

Η Παναγία χάρισε στον κόσμο ακούρσευτο θησαυρό αγαθών. Με τη μεσολάβηση της Παναγίας ο Πλάστης ξανάπλασε προς το καλύτερο ολόκληρη την πλάση, με την ανθρώπινη φύση του Χριστού.

Για ποιο λόγο όμως γεννήθηκε η Μητροπάρθενη από γυναίκα στείρα; Γιατί έτσι έπρεπε, αυτό που είναι το μοναδικό καινούριο κάτω από τον ήλιο, η βάση και το αποκορύφωμα του θαυμάτων, ν' ανοίξει το δρόμο του με θαύματα και σιγά-σιγά από τα πιο ταπεινά νάρθουν τα πιο μεγάλα.

Υπάρχει όμως κι άλλος λόγος πιο ψηλός ποιο θεϊκός. Η φύση, νικημένη από τη χάρη, στεκόταν με τρεμούλα δεν είχε το θάρρος και τη δύναμη να προχωρήσει αυτή πρώτη. Όταν λοιπόν επρόκειται να γεννηθεί η Θεοτόκος-Παρθένος από την Άννα, δεν τολμούσε η φύση να καρποφορήσει πριν από τη χάρη, αλλά έμεινε άκαρπη, μέχρις ότου βλαστήσει η χάρη καρπό. Έτσι έπρεπε, να γεννηθεί πρωτότοκη εκείνη, που θα γεννούσε τον "πρωτότοκο όλης της δημιουργίας", που "όλα σ' Αυτόν χρωστούν την ύπαρξή τους"

Καλότυχο ζευγάρι Ιωακείμ και Άννα, όλη η κτίση σας ευγνωμονεί. Γιατί με τη μεσολάβησή σας εδώρισε η πλάση στο Δημιουργό το πιο υπέροχο απ' όλα τα δώρα° πολυσέβαστη Μητέρα, μοναδική άξια του Πλάστη.

Ευλογημένη μέση του Ιωακείμ, απ' όπου βγήκε ακηλίδωτη φύτρα. Θαυμαστή μήτρα της Άννας, που μέσα της αναπτύχθηκε σιγά-σιγά, σχηματίσθηκε και γεννήθηκε πανάγιο βρέφος. Γαστέρα, που κυοφόρησες μέσα σου τον έμψυχο ουρανό, πλατυτέρο από την απεραντοσύνη των ουρανών. Αλώνι, που κράτησες απάνω σου τη θημωνιά του ζωοποιού σταριού, όπως το δήλωσε ο ίδιος ο Χριστός.

Αλλά πώς να προχωρήσω περισσότερο; Το μυαλό μου σαστίζει, φόβος και λαχτάρα με κυριεύουν. Η καρδιά μου χτυπάει και η γλώσσα μου δέθηκε. Δεν αντέχω στη χαρά, με καταβάλλουν τα θαύματα, ο πόθος με γεμίζει με ενθουσιασμό. Ας νικήσει λοιπόν ο πόθος, ας υποχωρήσει ο φόβος, ας τραγουδήσει η κιθάρα του Πνεύματος: "Ας χαρούν οι ουρανοί κι ας πηδήσει απ' τη χαρά της η γη".

Σήμερα ανοίγονται οι πύλες της στειρώσεως, και παρουσιάζεται θεϊκή, παρθενική πύλη, που από μέσα της θα περάσει και θα μπει στην οικουμένη "σωματικά" ο Θεός, που βρίσκεται πέρα απ' όλα τα όντα, όπως λέγει ο Παύλος, ο ακροατής των ανέκφραστων μυστικών. Σήμερα από τη ρίζα του Ιεσσαί ξεφύτρωσε κλωνάρι, που πάνω του βλάστησε για χάρη του κόσμου θεοϋπόστατο λουλούδι.

Κοριτσάκι αγαπημένο από τον Θεό, δόξα σ' αυτούς που σε γέννησαν. Θα σε μακαρίσουν οι γενεές των γενεών, όπως στ' αλήθεια το'πες προφητικά. Κοριτσάκι άξιο του Θεού, η ομορφιά της ανθρώπινης φύσεως, η επανόρθωση της πρώτης μας μάνας της Εύας. Με τη γέννησή σου αναστήθηκε η πεσμένη. Αστροποβόλημα των γυναικών. Αν η πρώτη Εύα μπαίνοντας στη δούλεψη του φιδιού εναντίον του πρώτου μας πατέρα, του Αδάμ έπεσε στην παράβαση, έτσι ήρθε στον κόσμο μας ο θάνατος, η Μαρία υπηρετώντας με υποταγή τη θεία βουλή, ξεγέλασε το φίδι που μας ξεγέλασε κι έφερε στον κόσμο την αφθαρσία.

Πηγή: http://users.uoa.gr/ & Viber Agioi